Z błogosławieństwa Arcybiskupa Paisjusza, Ordynariusza diecezji Przemyskiej i Gorlickiej w Wielki Wtorek  23.04.2019r. w naszej cerkwi będzie sprawowany sakrament namaszczenia chorych.

            Do sakramentu nie mogą przystępować dzieci do 7 roku życia – jedynie w drodze wyjątku namaszczane mogą być dzieci poważnie chore. Wierni pragnący przystąpić do sakramentu winni w nim uczestniczyć od samego początku, podając jednocześnie swoje imiona na kartkach „O zdrawije", które w czasie odprawiania sakramentu będą siedmiokrotnie czytane.

                 Wierni, którzy przystępują do sakramentu, wyrażają swoją wiarę i nadzieję na Bożą pomoc. Ufność Bogu wymaga wytrwałości i z tego powodu Cerkiew nie zezwala na wielokrotne uczestnictwo w sakramencie. Tym bardziej niedopuszczalnym jest wielokrotne uczestnictwo w sakramencie sprawowanym w różnych parafiach. 

Sakrament ma na celu uzdrowienie naszego ciała. Cerkiew wyraża jednak wielką troskę o dusze wiernych, dlatego w okresie Wielkiego Postu, bezpośrednio po sakramencie, odprawiana jest Liturgia uprzednio poświęconych Darów. W czasie Liturgii wszyscy przystępujący do sakramentu Namaszczenia powinni przystąpić do sakramentu Spowiedzi i Eucharystii. Często choroby cielesne są emanacją choroby duszy. Oczyszczenie duchowe, poprzez przystąpienie do Eucharystii, pomaga więc uzdrowić nasze ciała.

                  Sakrament sięga swymi korzeniami do pierwszych wieków Chrześcijaństwa. Modlitwa i namaszczenie olejem chorego, ukazuje wierność nauce zawartej w Nowym Testamencie: „Choruje ktoś pośród was? Niech wzywa prezbiterów Kościoła i niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pana! A modlitwa wiary zbawi dotkniętego słabością i Pan mu ulży, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone" (Jk 5,13-16). Troska o chorych wiernych jest obowiązkiem całej Cerkwi. Obrzęd ten powinien być sprawowany w cerkwi, w obecności tak wielu parafian, jak to tylko możliwe. Jeśli chory nie może się poruszać, wówczas obrzęd jest sprawowany w domu lub tez w szpitalu.„W obrzęd uzdrowienia powinna być zaangażowany cała Cerkiew, ponieważ choroba jednego z członków, podobnie jak grzech każdego z nich, dotyka całej Cerkwi." Takie właśnie znaczenie ma również cerkiewny wymóg, aby obecnych było siedmiu prezbiterów, którzy siedmiokrotnie czytają Ewangelię oraz modlitwy, w czasie których pomazują chorych olejem.

za:/ sakramenty.cerkiew.pl

Do Sakramentu:

• Przystępują tylko osoby wyznania prawosławnego, regularnie uczestniczące w Sakramentach Spowiedzi i Eucharystii.
• Z jedną chorobą przystępujemy tylko raz w życiu, chyba, że w międzyczasie po wyzdrowieniu nastąpiło ponowne zachorowanie, lub zaszły daleko idące zmiany.
• Starość nie jest chorobą, ale przeważnie towarzyszą jej różne niedomagania, więc decyzję o przystąpieniu do sakramentu osoby starsze powinny podjąć po konsultacji z duchownym indywidualnie.
• Nie przystępujemy z powodu chwilowej niedyspozycji np. przeziębienia, kataru, itp., które leczy się ogólnie znanymi środkami lub przechodzą one samoistnie.
• Nie podchodzą dzieci w wieku do 7-8 lat, które nie przystępują jeszcze do Sakramentu Spowiedzi.
• Przynosimy chusteczkę do ocierania miejsc namaszczanych św. olejem oraz świecę odpowiedniej wielkości, którą trzymamy w rękach podczas sprawowania Sakramentu.

Materią sakramentu jest olej, do którego dodaje się niewielką ilość czerwonego wina naśladując tym samym miłosiernego Samarytanina, który rany opatrzył olejem i winem (Łk10,30-35). Sakrament rozpoczyna się modlitwą, na którą składają się psalmy 142 i 50 oraz kanon, w którym zawarte są prośby o uzdrowienie chorego. Potem następuje poświęcenie oleju. Kapłan prosi Boga o uczynienie tego oleju środkiem uzdrawiającym chorego. Śpiewane są tropariony Zbawicielowi, Ap. Jakubowi, św. Mikołajowi Cudotwórcy, Św. Dymitrowi, uzdrowicielowi Pantelejmonowi, św. Kosmie i Damianowi, św. Janowi Teologowi, Przenajświętszej Bogurodzicy. Ostatnią część nabożeństwa stanowią  7-krotne czytania z Listów Apostolskich, Ewangelii, tyle modlitw oraz namaszczenie olejem. Po ostatnim namaszczeniu kapłani podnoszą nad głową chorego otwartą Ewangelię, jakby rękę Samego Chrystusa, uzdrawiającego chorych poprzez dotknięcie, i najstarszy z nich czyta modlitwę, w której mówi: ”Święty Królu….nie kładę mojej grzesznej ręki na głowie przychodzącego do Ciebie grzesznika.., lecz Twoją rękę mocną i silną, poprzez tą św. Ewangelię, którą kapłani trzymają na głowie Twojego sługi”. Chory prosi o wybaczenie mu przewinień i otrzymawszy błogosławieństwo odchodzi, chwaląc Boga.