02.07.Piątek - św. Jana Szanghajskiego i San Francisco - Boska Liturgia godz.8:00
Ten wielki Święty, żyjąc nie tak dawno zasłynął z wielu cudów w całym świecie prawosławnym, mały wzrostem, często szykanowany i oskarżany przez wielu, oddawał swoje życie w modlitwie za bliźnich. Odwiedzając szpitale bez wezwań lekarzy, uleczał chory, często, gdy nie było nadzieji na ratunek dla umierającego, lekarze wzywali św. Jana, aby ten wzniósł swe modlitwy przed majestat Boży. Ludzie odzyskiwali zdrowie, tak jest i teraz Święty nie zostawia, kochających go ludzi bez pomocy. Na uwagę zasługuje wiele faktów z życia Świętego między innymi : po przyjęciu postrzyżyn mniszych nigdy nie kładł się spać do łóżka, swą modlitwą ochraniał miasta, w których był od kataklizmów, huraganów czyniąc znaki krzyża, odwiedzał bez zapowiedzi chorych w szpitalach, nie bał się mówić prawdy, nieustannie się modlił, gromadził wokół siebie sieroty i biednych, niósł pomoc potrzebujących. W tym roku dzień pamięci św. Jana będzie szczególny, gdyż otrzymaliśmy ikonę z fragmentem szaty liturgicznej (mantji). Święty Jan jest dla nas wielkim przykładem do naśladowania, jako współczesny święty. W naszej cerkwi razem ze swym przyjacielem św. Serafinem Zahorowskim - Przemyskim, tak jak to miało miejsce w Charkowie za ich ziemskiego życia wznoszą za nas swoje modlitwy. Wstawiając się za nami, uczą nas przede wszystkim miłości do Boga i każdego człowieka.
Św.JAN MAKSYMOWICZ, arcybiskup San Francisco, cudotwórca (Swiatitiel Ioann, archijepiskop San-Francisskij, czudotworec), 19 czerwca/2 lipca i druga niedziela po Pięćdziesiątnicy (Sobór świętych amerykańskich). Urodził się w 1896 r. w Guberni Charkowskiej. W 1914 r. ukończył szkołę kadetów w Połtawie i wstąpił na wydział prawa Uniwersytetu Charkowskiego. Jednak jego serce było dalekie od świata zewnętrznego. Chętnie czytał żywoty świętych, często wspominał swoje wizyty w pobliskim Monasterze Światogorskim. W 1918 r. przyszły biskup wraz z rodziną ewakuował się do Jugosławii. W 1925 r. ukończył wydział teologii na Uniwersytecie Belgradzkim. Rok wcześniej złożył śluby zakonne z imieniem Jan i wkrótce został wykładowcą w seminarium. Prowadząc wyjątkowo ascetyczne życie, w 1934 r. święty został wyświęcony na biskupa i skierowany do Szanghaju w Chinach. Porządkując życie religijne w tym kraju, odznaczał się niespotykanym darem jednoczenia zwaśnionych. Był wytrwałym budowniczym świątyń, sierocińców i szpitali. Zajmując się sprawami ziemskimi żył jakby innym światem: nocą rzadko sypiał modląc się, wyjątkowo rygorystycznie odprawiał nabożeństwa, surowo przestrzegał postów. Już wtedy posiadał dar przepowiadania przyszłości i uleczania chorych. Od 1951 r. Jan Maksymowicz kontynuował swą służbę Cerkwi w Europie Zachodniej (Paryż i Bruksela), gdzie prowadził prawosławną misję i przypominał zapomniane imiona świętych tej części świata. Od 1962 r. mieszkał w Stanach Zjednoczonych (San Francisco). Tam też w 1966 r. zmarł. Został kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną za Granicą w 1994 r. W ikonografii święty przedstawiany jest w biskupiej mantii, czarnym kłobuku na głowie i z panagiją na piersi. Ma siwą, kędzierzawą brodę i siwe włosy, kosmykami spadające na pierś. Prawą dłoń ma złożoną na znak błogosławieństwa, w lewej trzyma biskupi żezł lub zwój pisma.
Imię Jan pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza "Bóg jest łaskawy".
opr. Jarosław Charkiewicz